Arif Demir ile sözlü tarih görüşmesi

Abstract

İnegöl’de doğan Arif Demir, 1960’lı yıllardan beri Bursa’da yaşamaktadır. 1962 yılında bir diş teknisyeninin yanında çırak olarak çalışmaya başlar. 1971 yıllında askerden döndükten sonra Tahtakale’de kendi iş yerini açar. Tahtakale’de eski komşuluk ve esnaf ilişkilerinin kaybolduğunu söyler. Komşularından ve mesleklerinden bahseder. Eskiden burada aşçı dükkanları çok olduğu zamanlarda kimsesizlerin doyurulduğunu ve hanlarda konaklamalarına izin verildiğini aktarır. Ramazanlarda Tahtakale esnafı herkese yemek verir. Bayramlarda kimsesizlerin ihtiyaçları karşılanır. Kurban kesemeyenlere bayramın ilk günü et götürülür. Usta-çırak ilişkisine yaş gözetmeksizin kıymet verilir. Esnaf karşılık beklemeksizin ihtiyacı olanlara yardım eder. Sigorta sisteminin olmadığı zamanlarda ilaç tanıtımı yapanlardan ilaçlar alınır, maddi durumu olmayan ihtiyaç sahibi hastalara verilir. Gençlik yıllarında herkesin birbirini tanıdığı bir mahalle hayatı yaşanır. Bursa’nın büyümesiyle birlikte yakın insan ilişkilerinin yok olduğunu aktarır. Demir, 1980li yıllardan itibaren betonlaşmaya başlayan Tahtakale’nin eski güzelliğine kavuşması dileğiyle sözlerine son verir.